قهرمان محله ، این کاسب با ورود دانش آموزان زنگ زورخانه را به صدا درمی آورد ، چند نسل محله از من جایزه گرفته اند ، در 75سالگی لیسانس گرفتم - وبلاگ بهروز

به گزارش وبلاگ بهروز، برای بچه های محله دهقان یک قهرمان تمام عیار است؛ مردی که در 70 سالگی وارد دانشگاه شد و حالا کارشناسی تاریخ دارد، تمام عمر دانش آموزان چند نسل یک محله را به درس خواندن تشویق کرد. مصطفی نظیف فروشنده نوشت افزار است اما بیش از نیم قرن به دانش آموزان ممتاز محله اش جایزه داده و محبوب یک محله شده است.

وبلاگ بهروز - حسن حسن زاده: دانش آموزان محله دهقان، مغازه آقای نظیف را با صدای زنگ زورخانه به یاد می آوردند. از سقف مغازه، ده ها زنگ کوچک و بزرگ زورخانه آویزان است که حال و هوای متفاوتی به نوشت افزار فروشی روشن می دهد.

زنگ ها برای که به صدا درمی آیند؟

از نیم قرن پیش تا امروز، هر وقت دانش آموزی وارد مغازه شده، این زنگ ها به احترامش به صدا درآمده است. هنوز هم این رسم در مغازه آقای روشن ادامه دارد و دانش آموزان این نسل از محله دهقان هم با صدای زنگ زورخانه خو گرفته اند. خودش در این باره می گوید: این زنگ ها قدمت زیادی دارند. شاید به مقدار عمر مغازه که بیش از نیم قرن از تاسیس آن می گذرد. علاقه به تحصیل و علم آموزی مهمترین علتی بود که باعث این شغل را انتخاب کنم. بیشتر مشتریان من دانش آموزان هستند و من معتقدم خدمت به آنها یعنی خدمت به پیشرفت علم و آینده کشور. برای همین هر وقت دانش آموزی وارد مغازه می گردد، یکی از زنگ های زورخانه را به احترام ورودش به صدا در می آوردم و رسم هم این است که با صدای هر زنگ همگی صلوات بفرستند.

چند نسل از دانش آموزان محله از من جایزه گرفته اند

نظیف، علاقه به علم آموزی و احترام به دانش آموزان را در عمل هم اثبات نموده است. کافی ست سراغ کسبه جوان تر محله دهقان، هر رهگذری که از خیابان محصل می گذرد بروید و یا به صورت اتفاقی زنگ یکی از خانه ها را بزنید تا همسایه ها از علاقه آقای نظیف به تشویق دانش آموزان محله بگویند. علی شبستری یکی از اهالی محله دهقان می گوید: بیشتر از 30 سال از زمان تحصیلم در مدرسه می گذرد اما هنوز طعم شیرین جایزه گرفتن از آقای نظیف را از یاد نبرده ام. سرانجام هر سال تحصیلی، وقتی نمرات خوبی در کارنامه ام ثبت می شد، کارنامه را به آقای نظیف می دادم و او هم یکی از برترین اجناس مغازه را به عنوان جایزه به من می داد. این رسم همیشگی مغازه آقای نظیف است و از گذشته تا امروز همه دانش آموزان محله از او جایزه گرفته اند. حرف کارنامه و جایزه که می گردد، نظیف می گوید: برای من پیروزیت دانش آموزان در تحصیل مهم است. برای همین به والدین دانش آموزان سپرده ام اگر فرزندشان نمره خوبی در کارنامه گرفت و یا حتی اگر دانش آموز ضعیفی بود اما در تحصیل پیشرفت کرد، یک جایزه از من دارد. جایزه هم انتخابی است. یعنی یکی از اسباب بازی ها، کتاب، لوازم تحریر و... به انتخاب خود دانش آموز. بارها نتیجه این کار را هم دیده ام. دانش آموزی داشتم که نمراتش خوب نبود اما به والدینش سپردم اگر فقط کمی در درس ها پیشرفت کرد به او جایزه می دهم. همین جایزه کوچک و به ظاهر کم ارزش به انگیزه اصلی او تبدیل شد و حالا همان دانش آموز یکی از افراد تحصیل نموده و پیروز جامعه است.

دانشجوی 70 ساله

نظیف میان حرف هایش بارها این ضرب المثل را تکرار می نماید: عالم به عمل به چه ماند؟ به زنبور بی عسل علاقه اش به این ضرب المثل هم علت دارد. او 70 ساله بود که در کنکور شرکت کرد و در رشته مورد علاقه اش قبول شد. اکنون کاسب خوشنام محله دهقان در میانه هفتمین دهه از زندگی اش کارشناسی تاریخ دارد و این روزها حسابی برای شرکت در کنکور کارشناسی ارشد درس می خواند. خودش می گوید: نمی گردد یک عمر بچه های محله را به درس خواندن تشویق کنم اما خودم بهره ای از علم نداشته باشم. من به تاریخ و مطالعه کتاب های تاریخی علاقه دارد و وقت زیادی برای این کار می گذارم. اما یک روز تصمیم گرفتم با یک مطالعه هدفمند در کنکور شرکت کنم و وارد دانشگاه شوم. همکلاسی های دانشگاه از اینکه می دیدید یک پیرمرد با موهای سفید کنار آنها نشسته و با شوق فراوان از تاریخ حرف می زند حسابی ذوق زده می شدند. حالا وقتی بخاطر کارنامه به دانش آموزان محله جایزه می دهم و از آنها می خواهم در تحصیل پیروز باشند، رضایت خاطر دارم که خود من هم تمام تلاشم را برای پیروزیت در تحصیل انجام داده ام.