مردان مجرد بخوانند؛ تجرد بلای بدی بر سر قلب تان می آورد! - وبلاگ بهروز

به گزارش وبلاگ بهروز، به نظر می رسد سابقه زندگی مشترک و ازدواج، یک فاکتور مهم در افزایش طول عمر (بقا) در مردان مبتلا به نارسایی قلبی است. این در حالی است که چنین موضوعی در میان زنان کمتر صادق است.

به گزارش خبرآنلاین، یک مطالعه تازه نشان می دهد که مجرد ماندن در افرادی که دچار نارسایی قلبی هستند، ممکن است بدین معنا باشد که این افراد (نسبت به کسانی که سابقه ازدواج دارند)، زودتر می میرند. به نظر می رسد تجربه زندگی مشترک، یک فاکتور مهم برای تضمین بقا در مردانِ مبتلا به نارسایی قلبی باشد، چیزی که در زنان خیلی رایج نیست.

دکتر دیوید کائو، محقق ارشد این مطالعه، می گوید که به طور خاص، بقا و طول عمر در مردان مجرد نسبت به مردانی که حداقل یک بار ازدواج نموده اند (حتی جدا شده و یا طلاق گرفته اند)، به طور چشمگیری کمتر است.

تیم تحقیقات اظهار دارد اینکه ازدواج آنچنان در بقا و طول عمر زنان تأثیری ندارد، احتمالاً به این علت است زنان کمبود های کمتری دارند که ازدواج جوابگوی آن باشد، در صورتی که مقدار کمبود (اجتماعی، عاطفی و ...) در مردان بیشتر است و ازدواج راهی برای تأمین آن به شمار می آید.

کائو می گوید: این یافته ها نشان می دهد که ازدواج به نوعی تأثیر مفیدی در مردان دارد که به آن ها یاری می نماید پس از ابتلا به نارسایی قلبی بیشتر زنده بمانند.

او اضافه می نماید: در حال حاضر تعیین نیست که این تأثیرات دقیقاً شامل چه مواردی است؛ اما می تواند دربرگیرنده عادات سالم در زندگی مشترک، حمایت اجتماعی و مالی از سوی همسر و خانواده باشد؛ چرا که بودن در یک خانواده سالم، هم از لحاظ تغذیه بهتر انسان را تأمین می نماید و هم نوسانات خلقی و مسائل روحی را کنترل می نماید.

فاکتور های سلامت اجتماعی به عنوان عوامل مهم در خطر نارسایی قلبی و مرگ ومیر در میان افراد مبتلا به نارسایی قلبی شناخته می شوند. قلب در طی نارسایی قلبی، آنقدر ضعیف می گردد که نمی تواند به طور مؤثر خون را به بدن پمپاژ کند. هیچ درمانی برای نارسایی قلبی وجود ندارد، اما داروها، اصلاح رژیم غذایی و فعالیت بدنی منظم می تواند به بیماران یاری کند عمر طولانی تری داشته باشند. به گفته محققان، افراد مجرد کمتر به مصرف دارو های خود و ادامه روند درمان پایبند هستند و همین مسئله ممکن است بر بقای آن ها تأثیر بگذارد، در حالی که شرایط تأهل و زندگی مشترک می تواند بر ادامه روند درمان، تأثیر مفید داشته باشد؛ چرا که درمان های دارویی در صورت استمرار و رعایت مدوام می تواند خطر مرگ ومیر ناشی از نارسایی قلبی را به طور قابل توجهی کاهش دهد.

برای این مطالعه از اطلاعات پزشکی 6800 بزرگسال آمریکایی 45 تا 84 ساله استفاده شد. محققان در میان 94 شرکت نماینده ای که در سالِ دهم مطالعه درگیر نارسایی قلبی شده بودند، مقدار بقا را از زمان تشخیص نارسایی قلبی و شرایط تأهل را طی یک پیگیری میانه پنج ساله مقایسه کردند.

آن ها دریافتند افرادی که سابقه تجرد طولانی مدت داشتند، حدود دو برابر بیشتر از افراد متأهل در معرض خطر مرگ بودند و پنج سال پس از تشخیص بیماری، جان خود را از دست دادند.

محققان خاطرنشان می نمایند مردانی که حتی یک بار هم ازدواج نموده باشند و به هر علتی (بر اثر فوت همسر یا طلاق) پیروز به حفظ زندگی مشترکشان نبوده و ناگزیر زندگی مجردی دوباره را تجربه نموده باشند، در مقایسه با مردانی که هیچوقت ازدواج ننموده اند، کمتر در معرض خطر مرگ قرار دارند.

به گفته محققان، عوامل غیرپزشکی، مانند سابقه ازدواج و زندگی مشترک، می توانند تأثیر قابل توجهی بر سیر نارسایی قلبی داشته باشند. ممکن است این عوامل در همگان تأثیر یکسانی نداشته باشند؛ همانطور که این مطالعه ثابت کرد سابقه ازدواج و تأثیر آن بر سلامتی در مردان بسیار مهم تر از زنان است. شناخت چنین عواملی به شناسایی استراتژی های تازه بین فردی یاری می نماید و می تواند در بهبود توانایی بیماران برای کنار آمدن با نارسایی قلبی اثربخش باشد.

منبع: upi، circle-health