انتقاد تند روزنامه اصولگرا از رامبد جوان و مهران مدیری - وبلاگ بهروز

به گزارش وبلاگ بهروز، روزنامه جوان نوشت: به نظر می رسد تمهیدات مهران مدیری در دراکولا در طراحی صحنه و پوشش خلاصه می گردد. اگر همان قسمت اول را دیده باشید به یاد دارید که جای دوربین کجا قرار می گیرد و حرکت های دوربین چگونه است، انگار که با یک فیلم تبلیغاتی از خانه و زندگی خانواده ای مرفه روبرو هستیم، با دیالوگ های سطحی و توخالی تیپ های منسوخ شده و تکراری، موقعیت های به شدت زرد و تحقیرآمیز که اساساً ربط منطقی به یک سریال کمدی ندارند.

استفاده از حیوانات در قسمت اول و رفت و آمد با هلی کوپتر و در حسرت ماندن مینا شرافت به صندلی پرزرق و برق زندگی کامران کامروا همان فخرفروشی است که مخاطب را تحت تأثیر شرایط بد روحی در این دوران اقتصادی قرار می دهد و تعیین است که هر قدر سریال جلو برود، چیز زیادی برای ارائه ندارد چراکه در دراکولا دیالوگ ها بر اساس فضای مجازی شکل گرفته است و البته موقعیت های ناآشنایی که تنها کارگردانش آن را زندگی نموده و، چون خودش غرق این سبک زندگی است، نمی تواند منتقد خوبی برای آن باشد.

گویا مدیری دیگر حوصله و تمرکز سریال سازی ندارد و فقط می تواند پشت میز برنامه دورهمی بنشیند، البته دراکولا هم در صندلی خودش یک دورهمی ساده است که درآمد خوبی برای سازنده اش دارد!

رامبد جوان نابلد

مردم معمولی شرایط بهتری نسبت به دراکولا ندارد بلکه با دیدن همین دو قسمت می گردد فهمید که جوان در کارگردانی ضعف های شدیدی دارد. استارت یک سریال باید استاندارد های لازم را داشته باشد، اما در قسمت اولِ مردم معمولی شاهد نکته جدیدی نیستیم، انگار این سریال برای دهه 80 است؛ چند بازیگر دور هم جمع شده اند و دیالوگ می گویند و با آهنگ عربی می رقصند، جالب است که در همان قسمت اول برای آمدن امیر عرب چه شوق و ذوقی دارند که این می تواند نشانه ای از وطن فروشی باشد! مردم معمولی نه تنها سریالی معمولی نیست بلکه زننده و تحقیرآمیز و لوس است.

بازیگری، چون آتیلا پسیانی با آن همه سابقه جلوی دوربین قر می دهد، همگی نه تنها بازی نمی نمایند بلکه فقط جلوی دوربین قرار گرفته اند. شبنم مقدمی مثل همواره فقط جیغ می زند و رامبد جوان هم انگار خندوانه اجرا می نماید؛ تیپی تصنعی و جلف که به هیچ وجه متقاعدنماینده نیست، تمامی آدم های سریال از همسرشان جدا شده اند و جدایی را فضیلت می دانند. تمامی زنان سریال نگاه جنسی به مردان دارند و برعکس، این همه بلاهت در موقعیت پردازی و پلان های شلخته در یک مکان سربسته مخاطب را پس می زند.

این حجم از بهره گیری نامناسب در ایجاد موقعیت هایی که به ناکجاآباد می رسد، فاجعه است. تا زمانی که مردم معمولی و دراکولا ساخته می گردد نمی توانیم امید به فرهنگ و اخلاق داشته باشیم، در این میان سود اقتصادی را آقایان به جیب می زنند، اما سال ها طول می کشد فرهنگ و اخلاق ترمیم گردد.